آقای مهندس دیده ور، عضو هیاتمدیره اتاق مشترک بازرگانی ایران و اسپانیا:
با شعار نمی توان کاری از پیش برد!
دیده‌ور درباره شعار سال و موانع و مشکلات پیش روی بخش تولید گفت: اگرقرار باشد کار بر مبنای شعار ادامه پیدا کند، هیچ وقت به سامان نمی رسد. متاسفانه دراین چند سال رهبری شعارهایی را اعلام کردند اما اینطور که خودشان فرمودند این شعارهاکمتر به نتیجه رسیده و فقط در حد تبلیغات و در یک مدت زمان کوتاه دو سه ماهه مطرح بودهو بعد از آن به فراموش سپرده می شود.
عضو هیئت مدیره اتاق مشترک با بیان اینکه مشکلاتما از چند منشا سرچشمه می گیرد، تصریح کرد: اول اینکه آن توجه و اعتمادی که باید نسبتبه بخش خصوصی وجود داشته باشد، وجود ندارد، به این معنی که به بخش خصوصی به عنوان یکعضو مجزا از سیستم اقتصادی کشور نگاه می شود و بخش خصوصی را به بازی نمی گیرند.
عضو هیئت نمایندگان اتاق تهران ادامه داد: نمایندهبخش خصوصی باید در بخش اقتصادی هیات دولت، اتاق بزرگانی ایران، اتاق بازرگانی تهرانو … حضور داشته باشد که در مورد این تصمیمات خلق الساعه ای که گرفته می شود، توضیحدهد که چه مشکلاتی را به وجود می آورد.
دیده ور با بیان اینکه بزرگترین رقیب ما، شرکت هایدولتی و بعد خصولتی است که از امکانات بسیار بالا استفاده می کنند، اظهار کرد: ایندر حالی است که بخش خصوصی اگر مالیات یا بیمه را ده روز دیرتر بپردازد، سازمان تامیناجتماعی دفترچه بیمه پرسنل را تمدید نمی کند اما بخش خصولتی ماه ها و حتی شاید سالهاست که این موارد را به موقع پرداخت نکردند. حالا تولیدات این شرکت ها، رقیب شرکتهای خصوصی شده است.
این عضو هیات مدیره انجمن استصنا ادامه داد: بنابراین باید مسائل و مشکلات را به دو بخش تقسیم کنیم، یک بخش مسائل و مشکلاتی است که از خارج به ما تحمیل می شود و دستما نیست و بخش دیگر، مشکلات و مسائلی است که ما خودمان ایجاد می کنیم و در داخل دچارخودتحریمی هستیم.
دیده ور با اشاره به اینکه قانون چک برای ما یکمعضل شده است، گفت: با این قانون، نمی توان چک را به راحتی وصول کرد و یک فرایند زمان‌برایجاد کرده اند که باید وارد سامانه شد و توکن گرفت تا بتوان چکی را نقد کرد یا انتقالداد، در حالی که برای این کار باید از قبل، آموزش و زمان صرف می شد.
مسئله دیگر، نقدینگی است. اگر بخواهید از یک بانکتسهیلات بگیرید، اینکه چقدر وثیقه و ضامن می خواهد یک طرف قضیه است، از طرف دیگر، بانکمی گوید اگر شما یک میلیارد تسهیلات می خواهید، من ۸۰۰ میلیون به شما پرداخت می کنم،۲۰۰ میلیون تومان هم باید به شکل سپرده نزد من بماند چراکه مبنای تسهیلاتی که می دهد۱۸ درصد است اما بانک با ۲۰ یا ۲۵ درصد از پولی که بلوکه می کند، سودی حدود ۳۰ درصددریافت می کند تا از قانون بانک مرکزی مبنی بر اینکه بانک ها بیشتر از ۱۸ درصد بهرهنگیرند، تخطی نکرده باشد.
به گفته وی، سومین مشکل بخش خصوصی، بخشنامه هایخلق الساعه است. مگر می شود در یک کشور در عرض ۴۸ ساعت ۵ بخشنامه ابلاغ شود که پنجمی،چهارمی را نقض کند؟!
وی با بیان اینکه صادرات بسیار کاهش پیدا کرده است،گفت: مشکل دیگر، قیمت های دستوری است. هیچ وقت نه در ایران و نه در هیچ کشور دیگریقیمت دستوری نتوانسته است خود را تثبیت کند و یک قیمت تضمین شده به دست آید. مگر میشود روی ارز، نرخ تضمین شده گذاشت؟ بازار و اقتصاد باید نرخ را تعیین کنند.
دیده ور با بیان اینکه در یک کلام اگر دولت می خواهدبه ما کمک کند، دست از سر تولیدکنندگان بردارد، تاکید کرد: اگر دولت در کار ما دخالتنکند و اجازه دهد، بخش خصوصی و واحدهای تولیدی،خودشان مشکلات خود را حل می کنند.
وی ادامه داد: امسال دولت بخشنامه ای را در رابطهبا افزایش حقوق ها ابلاغ کرده است که بر اساس آن حقوق همه کارکنان برابر شده و اینخود برای کارفرما تبدیل به معضل شده است چراکه کارمندی که سابقه بیشتری دارد، نسبتبه این افزایش رضایت ندارد. در حالی که اگر واقعا دولت قصد حمایت از تولید را داشت،باید می گفت به طور کلی ۳۰ درصد به همه کارکنان اضافه شود. از طرف دیگر می گفت که۳۰ درصد بیمه و بیمه بیکاری را به مدت یک سال به خود پرسنل بدهید و در مجموع، درآمد،۶۰ درصد افزایش می یافت اما این کار را نمی کنند و می خواهند همه را از جیب بخش خصوصیپرداخت کنند. ما هم تا حدی می توانیم این فشار را تحمل کنیم، همین افزایش، تبدیل بهتورم می شود و در نهایت همان پرسنل که مصرف کننده نهای است، باید آن را تحمل کند.
مسئله دیگر این است که ما قسمتی از کالاها را بایداز بورس بخریم و این خوب است اما نه برای کالاهایی که در آن کمبود وجود دارد. کالاییکه کمبود دارد را نباید وارد بورس کرد، چراکه مثل یک تابلوی هنری می شود که باید آنرا با هزینه بالاتر خریداری کرد.
وی در پایان گفت: هیچ تولیدکننده ای به اندازه اینقدینگی ندارد که تولید را بالا ببرد، بنابراین بانک ها باید به بخش تولید کشور کمککنند. در حالی که با بهره ۳۰ درصد هیچ شرکت تولیدی نمی تواند ادامه حیات دهد و نهایتامنجر به افزایش سرسام آور قیمت ها می شود.
منبع خبر:https://sipiem.com/?p=3935
تهیه و تنظیم: م. اسماعیلی، خبرنگار استصنا